Hoe ga je om met een "agressieve" hond?

Hier heb ik een "agressieve" hond. Tussen aanhalings-tekens omdat dit niet altijd zo is. Vaak ik Pepper een doetje in een andere omgeving dan mijn woonwijk (waar ze meerdere malen gegrepen is als pup en puber en waar ik toentertijd niet goed op gereageerd heb door gebrek aan kennis).

Ik vroeg mij af of er anderen waren op dit forum die een hond hebben die ook niet zo leuk is naar vreemde honden (en mensen of andere dieren) om wat voor reden dan ook. En hoe men daar mee om gaat.

Ik leer steeds meer nu ik de opleiding volg tot kynologisch gedragstherapeut aan de Martin Gaus academie, maar ik ben erg benieuwd naar andere ervarings-deskundigen. :) 

Overigens heb ik een training gevolgd bij de "Gabber", een ex Martin Gaus hondenschool. Waar ik erg goede begeleiding kreeg wat betreft het gedrag van Pepper en mijzelf. Dus ik ben al bezig met mijn eigen gebreken en die van Pepper om dit probleem te verminderen. :)

je bent goed bezig !!

ik heb deze fout ook,gemaakt en werd op die plek altijd zelf ook heel onzeker oojh laat me niet die of die tegen komen  ik ging vaak al met haar om5u in de ochtend op pad om niemand tegen te komen , maar na 3 jaar vooral aan mijn eigen te werken was ze een vb  ...

en die kennis wat ik toen heb opgedaan , is nu nog de basis voor de honden van nu ..

success

Present :) Kiara, onze terrorcavia, reageert agressief op andere honden(die aandacht aan haar besteden) en mensen buiten de roedel.

Hoe ik hier mee omga? Inmiddels accepteer ik het feit dat ze zo is en voorkom situaties. Daarnaast leef ik niet meer in de illusie dat ze ooit leuk met andere honden zal spelen, waardoor ik veel sneller trots ben op kleine stapjes die goed gaan. Sinds ik er minder krampachtig mee omga en zorgen maak over wat andere denken, gaat het steeds beter.

Vroeger ben ik er wel veel mee aan de slag geweest, ze is nu zover dat ze met andere honden kan wandelen zolang deze haar negeren.

Ook kan ze in huis samen met een andere hond, mits er constant strakke sturing gegeven wordt. Vreemde mensen is nog een ramp, maar zolang deze haar negeren gaat het ook goed (tot ze onverwachte bewegingen maken, dan is het alsnog feest). Toch voorkom ik liever de confrontatie, ook omdat ik weet dat zij daar niet op zit te wachten en leg ik haar apart als we bezoek krijgen. Buiten heb ik er eigenlijk weinig last van omdat ze zelf heel goed waarschuwt. Vaak geloven mensen het niet als ik zeg dat ze bijt als ze haar willen aaien maar als ze vervolgens naar haar kijken worden mijn woorden kracht bijgezet door een diepe grom.

Eigenlijk heb ik dus haar gebruiksaanwijzing ontcijferd en schik hier in veel gevallen naar. Voor de zaken waar ik niet in wilde schikken, of niet helemaal, ben ik op zoek gegaan naar wat voor ons samen werkt. Daarnaast weet ik wat haar triggert en kan hier op inspelen. Tegenwoordig ben ik haar dus eigenlijk altijd voor :). Ik denk ook niet dat er 1 oplossing voor is, iedere hond (en de reden van agressie) is weer anders.

Onze hond heeft last van angstagressie naar andere onbekende honden... Of nou ja, ze zou ze nooit bijten (tenzij ze in een gevecht zou terechtkomen), ze zou negeren of wegrennen, maar als ze te dichtbij komen, dan snauwt ze en gromt ze en probeert ze weg te jagen. 

Als ze honden leert kennen, bijv. Samen wandelen, dan gaat het al snel wel okee. Vooral als ze allemaal los kunnen. De andere honden leren haar te negeren en dan hoeft zij ook niet weg te jagen :p onze buurhond was in het begin doodeng en nu kunnen ze buiten samen lekker op pad, zij loopt achter hem aan terwijl hij nieuwe dingen ontdekt :p en probeert zijn stokken af te pakken.

maar onze hond is sowieso raar :p heel onzeker en probeert dat te compenseren door lawaai te maken en mensen te claimen. In huis tolereert ze bekende honden ook niet echt, ze wil ze eigenlijk weg en mens en huis voor haar zelf hebben. Ze is niet goed gesocialiseerd en waarschijnlijk te vroeg bij haar moeder weggehaald... Maar het gaat wel steeds beter met andere honden, vooral buiten, we nemen haar veel mee, veel nieuwe situaties, en in huis hoeft ze niet t concurreren met andere honden en dat geeft haar veel rust.

Mellow is ook niet echt agressief, wel heel onzeker en uit dat in flink blaffen en borstelen.

Een enkele hond is leuk, de meesten maken haar óf bang (opdringerige honden, grote honden, brede honden, honden met 'boze' gezichtsuitdrukking) óf onzeker (kleine keffers). En sommige honden zijn stom (ze is selectief anti-zwart...).

Bij kleine keffers blaft ze trouwens niet, dan vind ik haar onheilspellender dan wanneer ze wél blaft.

Ik ben echter wel bang dat haar geblaf dingen triggert bij andere honden. Soms kan ze ook zomaar ineens gaan gillen, alsof er ik weet niet wat gebeurd.

Ik ga zoveel mogelijk opzij (indien mogelijk natuurlijk), creëer ruimte om de spanning voor haar wat te minderen. Helaas werkt dit niet altijd omdat de meesten hun (losse) hond gewoon op ons af laten denderen, want "hij doet niks hoor". Met als gevolg dat ze alsnog uitvalt en hapt (gelukkig altijd in de lucht).

Dit maakt onze wandelingen soms wel minder leuk. Ik ga bewust naar een gebied met aanlijnplicht en dan kom ik dus nog steeds regelmatig in dit soort situaties. En helaas kan ik op zo'n moment zelf wel blijven hangen in mijn moordneigingen 

Gelukkig gaat het meestal wel goed. Als er fietsers passeren (heeft ze ook een hekel aan) dan blijft ze zitten of staan (wel weer na het creëren van meer ruimte) en steekt haar neus in de lucht als de fietsers zijn gepasseerd: ze wil ruiken wie het zijn.

Het uitvallen naar fietsers is dus al stukken geminderd.

Gisteren zag ze zelfs een jogger niet: ze was druk met blaadjes 

Tjee, goeie vraag! Ik denk dat de reactie naar de hond(en) en de situatie moet zijn.

Ik heb een herder gehad die uit angst agressie op bijna alle reuen dook... Toentertijd kreeg ik het advies van de gt om de hond vlak achter de oren om de nek te pakken en de hond tegen de grond te duwen. Het werkte wel, maar kan ook verkeerd uitpakken. Je moet er niet aan denken wanneer de hond zich plotseling omdraait en in je handen of gezicht hapt.

Gelukkig zijn er tegenwoordig veel meer technieken omdat de kennis en inzicht in het gedrag van honden veel beter is. Wat dat betreft vind ik het heel jammer dat er toen minder bekend was over allerlei vormen van training dan nu. Dan had ik mijn hond veel beter kunnen trainen!

Tegenwoordig zie ik zelf ook veel beter wat er gebeurd. Je leert door de jaren heen natuurlijk bij.

Er zijn honden die gewoon niet deugen. Helaas, maar dan jaag ik ze weg, ook als ik daarvoor moet schoppen of slaan. Vaak heb ik dan al meerdere aanvaringen met een dergelijke hond gehad. Ze hebben soms een eigenaar die het gedrag niet serieus neemt.

Wanneer mijn eigen honden boos doen haal ik ze uit de situatie door hun aandacht te vragen. Ze kijken dan voortdurend naar me op en gaan volgen. Verderop laat ik ze zitten en krijgen ze hun beloning.

Er zijn ook honden met eigenaren die ik uit de weg ga. Simpelweg omdat ik ze niet vertrouw.

Misschien is het een idee om eens iemand anders te vragen mee te kijken? Vanaf een afstand kan er een andere interpretatie van het gedrag zijn dan dat je zelf ziet omdat je er midden in staat.

Je moet ook maar net tegen een trainingsmethode aanlopen die voor jou maar ook voor de hond werkt. Dat is dus een kwestie van uitproberen. De basis ben je al aan het leggen door de opleiding te volgen.

Het lastige eraan is, dat je met een ontmoeting met andere honden, het maar net zo moet kunnen begeleiden dat het voor alle partijen werkt. Ik denk ook dat je aanvaringen nooit helemaal kunt voorkomen.

Ik ben erg benieuwd naar de verdere reacties dus ik lees even mee!

Toen Lola net bij ons was viel ze uit naar alles. ze was ook niet te bang om echt te bijten, dat heb ik zelf ondervonden Ze had ook diverse andere uitingen van stress.

Vanuit haar oogpunt was het ook logisch, ze zat lang in een asiel, haar achtergrond is onbekend, ze kwam in een nieuwe omgeving en vreemde mensen.

Wij hebben een paar tips gekregen van de stichting waar we haar vandaan hadden. UIteraard eerst rustig wennen in haar eigen tempo.

Belangrijk was de algemene omgang met haar, rustig, niet bedreigend, haar naar ons toe laten komen, haar met rust laten met eten etc.

Buiten zijn we de eerste tijd natuurlijk heel rustige wandelingen gaan maken en gezorgd voor zo min mogelijk afleiding, we gingen alles uit de weg of er met een grote boog omheen. Ik zorgde dat de wandelingen rustig en succesvol  waren. Ik deed ook kleine spelletjes, en liet haar graag snuffelen onderweg.

Ik had veel aan de tips hier op het forum, van vooral afstand houden, bogen maken. Ondertussen leerden we elkaar kennen, kreeg ze vertrouwen in haar situatie, in ons, en in zichzelf. Ze kon langzaam aan meer aan.

Improviseren kwam ook vaak voor, soms is er geen tijd of plaats om bogen te maken of afstand te houden als je wat verder bent en je wat meer wil oefenen. Soms keerde ik gewoon om als ik al zeker wist dat het mis zou kunnen gaan. Vaak nam ik haar ook kort naast me, riem stevig in 2 handen zodat ze niet voor me langs kon schieten en dan het commando "doorlopen" erbij en stevig doorstappen. Dat werkte bij ons ook goed.

Wat ik ook toegepast heb en nog regelmatig doe, is dat zij de wandeling mag bepalen en we haar route volgen, ze vindt dat heel leuk en het is ook goed voor het zelfvertrouwen en ontspanning.

Nu is ze vijf jaar bij ons, een heel andere hond nu, ze loopt nu ontspannen buiten mee, zelfs in de stad.

Aan de lijn laat ik haar nooit bij andere honden, (een lijn brengt toch teveel spanning voor veel honden en ze kunnen ook geen kant op), en los gaat het prima, ze is heel verstandig en gaat zelf de meeste honden uit de weg, en sommige vindt ze nu ook wel heel leuk, het hangt nu echt van de hond zelf af.

Waar ik ook veel aan gehad heb is het boekje van Turid Rugaas, Help mijn hond trekt , het is een stap voor stap methode om rust in de wandeling te brengen en je te leren de aandacht van je hond te vragen.

Ik ben nog iets vergeten: De gt heeft mij destijds geleerd om door te lopen en mijn herder mee te trekken. Wanneer je nl. doorloopt wordt het heel moeilijk voor je hond om de tegenpartij uit te nodigen met signalen om aan te vallen. 

Ik heb vroeger een hond gehad die in beslag genomen was bij hondengevechten. Reuen konden doen wat ze wilden bij haar, maar een teef had ze zodra die binnen bereik was vast. Dat was dus gewoon voorkomen dat ze zo dicht bij een teefje kon komen. 

Hoi Liedeke, ik zat bij jou op de training in Amsterdam met Scott, maar ben halverwege gestopt omdat hij niet goed in zijn vel zat. Pas maanden later bleek dat hij de ziekte van Lyme heeft. Nu gaat het weer de goede kant op met hem. Heb je wel wat gehad aan de training? Weet je zeker dat Pepper lichamelijk helemaal in orde is? Ik vraag dit, omdat gebleken is dat Scotts gedrag verergerd is door zijn lichamelijke gesteldheid. Nu hij weer beter in zijn vel komt te zitten, is hij ook beslist minder reactief buiten. Ik kan je dan ook echt aanraden om hem eens goed na te laten kijken, bij voorkeur door een holistisch dierenarts, want die kijken veel meer naar het totaal plaatje. Het kost je een consult, maar dan weet je tenminste zeker of er niet iets aan de hand is. En als er ergens iets niet goed zit, kan je gericht met natuurgeneeskundige middelen er aan werken. Pas als een hond lichamelijk en geestelijk in balans is, kun je goed werken aan het probleemgedrag. Dan staan ze open om te leren. Anders kun je echt blijven trainen tot je een ons weegt, maar je komt geen steek verder. Ik ga pas vanaf morgen weer trainen met Scott, eerder had het echt geen zin. Aangelijnd andere honden passeren blijft moeilijk voor Scott, dus krijgt hij van mij ruimte, dan gaan we met een boog erom heen of laat ik hem zo ver mogelijk in de berm zitten en strooi voertjes op de grond. Dat laatste heb ik dan wel weer geleerd in Amsterdam, dat is toch een fijne methode. Ik wens je veel succes toe met Pepper, het is een hartstikke leuke hond en jullie gaan het heus wel redden!

Hey! Ik dacht jullie al te herkennen. :) Had ik begrepen ja, wat sneu voor jou en Scott. Wel fijn dat je nu weet wat hij heeft. Dan kan je er wat mee.

Beterschap!

Ben het met je eens hoor, als er medisch iets mis is kan je trainen tot je een ons weegt maar er zal niet veel veranderen.

Ik denk dat ze wel gezond is momenteel. Maar het is zeker een mogelijkheid dat ze niet zo lekker in haar vel zit. Ik was al van plan om voor een abces wat maar terug blijft komen (ze is een maandje of twee geleden in haar rug gebeten) naar de dierenarts te gaan komende woensdag. Laat ik meteen het een en ander nakijken, bloedtestje etc. Een holistische dierenarts is misschien ook wel een ideetje. Ik ga eens wat googlen.

Zo doe ik het in de meeste gevallen ook. Ruimte nemen, voertjes strooien. Eigenlijk zet ik voort wat ik bij de Gabber heb geleerd.

Gaat echt een stuk beter, ze kan nog steeds niet los. En dat zal ik voorlopig ook niet doen.

Dank je, denk ook dat het wel goed gaat komen. :)

Dat ken ik ja, dat onzeker worden. Is jammer genoeg best lastig om hier ontspannen te blijven. Alles loopt hier los op plaatsen waar het niet mag. Vaak ook nog zonder baasje in zicht. En als je dan een hond tegen komt die toch op je hond afkomt is het niet altijd even ontspannen. Maar goed, zo is het nu gewoon. Kan ik zelfs niets aan veranderen behalve er melding van maken bij de wijkagent.

Vroeg lopen is inderdaad erg fijn dan, lekker rustig. :)

Al doende leer je.

Dank je, ben er van overtuigd dat beter gaat worden.